Heer, ik wil dit naar U schrijven omdat ik het kwijt moet. De
tegenstander weet altijd goed hoe hij z’n pijlen inzet. Net tijdens de pauze
kwam er weer een aanval uit onverwachte hoek, toen een collega het had over hoe
mensen zich tot elkaar aangetrokken voelen doordat beide mensen dezelfde gezichtsymmetrie (of a-symmetrie) zouden hebben. Dat stond in de Quest. Ineens begon mijn collega van educatie
ineens over hoe wij als mensen enkel door een soort romanticisme de monogame
relatie hebben uitgevonden en dat wij van nature gewoon polygame wezens zijn.
Dat we gewoon gebrainwashed zijn door o.a. Hollywood om bij elkaar te blijven.
Nou, het was een gelach en mensen waren het er mee eens en ik zat er bij en
voelde me hopeloos. Ik dacht op dat moment om daar mijn visie op te geven, maar
op de een of andere manier had ik het idee dat het wijzer was om me gewoon niet
in het gesprek te bemoeien. Enige minuten daarna ben ik ook weer aan het werk
gegaan omdat ik eigenlijk niet zoveel zin meer had in al die praatjes. Heer, ik
voel de aanval niet eens zo zeer door de denkbeelden die uitgeproken werden,
maar, zoals altijd, meer de tegenstander die me aanklaagt omdat ik toch wel
zeker mijn God had moeten verdedigen en dat ik dat (weer) niet had gedaan. Toen
dacht ik: Heere, U weet als mensen naar mijn mening vragen dat ik Uw waarheid
zal vertellen. Graag zelfs. Maar dit gebeurt me al te vaak, dat ik bij een
groep zit, waar ineens een gesprek begint en mensen de meest absurde dingen als
realiteit en feit verkondigen, dingen die lijnrecht tegen Uw waarheid ingaan.
Met als gevolg dat ik me opgelaten en ongewild in een hoek gedrukt voel. Ik
laat mijn vreugde en vrede roven en laat me aanvallen op het feit dat ik er
voor kies om niet mijn mening naar voren te brengen. Vandaag maakte ik toch
doelbewust die keuze omdat ik me besef dat mijn collega’s letterlijk totaal
geen besef hebben van Uw aanwezigheid en dat juist U de ultra-realiteit van
alles bent. Zij die dit soort uitlatingen doen krijgen de kracht van U met
monden die U hebt gevormt. Ik merk dat het me veel verdriet doet als mensen
zichzelf doelbewust verlagen tot ontwikkelde dieren die “enkel gebrainwashed “
zijn. Maar ik geloof dat het een daad van kracht is dat ik niet mijn mening op
dit punt heb opgedrongen. Sowieso zou ik enkel mijn mening effectief kunnen
geven in een eerlijk open gesprek tussen twee mensen. Ik merkte dat de
tegenstander me probeerde over te halen om advocaatje te spelen. Gedachten als
“dat laat je toch niet over je kant gaan?” en “ben jij nou een verdediger van
je geloof” kwamen direct naar boven. Maar door dat soort gedachten laat ik me
niet intimideren. Ik dacht weer aan dat ik niet meer leef maar U, Yeshua in
mij. En dat voelt eerlijk gezegd, en nu helemaal, nu ik dit aan U schrijf, meer
als een overwinning dan dat ik ze wel even had verteld hoe ik erover denk. Dan
ben ik dankbaar dat ik die energie die me dat in dat geval had gekost, kan
gebruiken om voor mijn collega’s te bidden zodat U in hen kan gaan werken. Dat
heeft meer zin, dan te hopen dat door te vertellen dat “God de mens wel heeft
geschapen om monogaam te zijn” mensen ineens overtuigd raken. Als ik dan denk
aan Daniel, die trouw bleef aan U, maar ook niet zijn geloof aan de koning of
anderen opdrong, dan denk ik ook, Heer, laat mij in soortgelijke situaties
gewoon rustig, geduldig en stil blijven, maar wel trouw aan U, met de gedachte:
“HEER, zij weten niet wat ze doen”. En als dat moment komt dat mensen mij
vragen om mijn mening of forceren om een andere waarheid aan te nemen (lees: te
buigen voor een andere god, theorie of ideologie) dan sta ik op en zal ik
zeggen dat U mijn God bent en dat Yeshua mijn redder is en ik alleen Uw
waarheid accepteer. Dank u Heer dat U sterk bent in mijn zwakte.
DE BERLINKIAANSE BLOG
Het kon, dus het zal...
18.10.16
22.7.13
17.4.13
Mijn God
Here God, U bent mijn hoop.
Hemelse Vader, ik wil op u gericht zijn.
U bent het die mijn verlangen vervult.
Ik heb mijn vertrouwen in Uw handen gelegd
Iedere dag wil ik Uw naam aanroepen.
Ik wil zingen over Uw grootheid Heer.
Laat mensen maar roepen en praten,
ze weten niet wat ze missen.
Soms heb ik verdriet dat mensen niet verlangen,
naar wat U ze kunt bieden.
Ze zijn blind voor Uw liefde en trots op hun eigen kunnen.
Ze geven dikwijls op over hun foute daden,
en dat ze het leven echt hebben geleefd.
Het leven bij deze mensen betekent: veel verplichtingen in dit leven,
met het gevolg dat het geven aan jezelf is wat vooral overblijft.
Terwijl als U ons stuurt en ons een nieuw hart geeft,
wij vooral van onszelf willen geven.
Mensen zoeken naar eigen zegen.
Terwijl Uw zegen ervaren het beste is wat er is.
Lieve God, laat mijn hart niet verbitterd raken,
door de blindheid van de wereld.
Raak mensen aan Heer, laat ogen open gaan,
Laat mensen weten wat hun ware identiteit is.
Dat zij op U mogen bouwen Here Jezus.
Onze Redder, onze Messias.
Help ons en red Uw kinderen en help ons mensen te bereiken
die bereid zijn te willen horen en zien.
In Uw naam bid ik Here Jezus Christus.
Amen
Hemelse Vader, ik wil op u gericht zijn.
U bent het die mijn verlangen vervult.
Ik heb mijn vertrouwen in Uw handen gelegd
Iedere dag wil ik Uw naam aanroepen.
Ik wil zingen over Uw grootheid Heer.
Laat mensen maar roepen en praten,
ze weten niet wat ze missen.
Soms heb ik verdriet dat mensen niet verlangen,
naar wat U ze kunt bieden.
Ze zijn blind voor Uw liefde en trots op hun eigen kunnen.
Ze geven dikwijls op over hun foute daden,
en dat ze het leven echt hebben geleefd.
Het leven bij deze mensen betekent: veel verplichtingen in dit leven,
met het gevolg dat het geven aan jezelf is wat vooral overblijft.
Terwijl als U ons stuurt en ons een nieuw hart geeft,
wij vooral van onszelf willen geven.
Mensen zoeken naar eigen zegen.
Terwijl Uw zegen ervaren het beste is wat er is.
Lieve God, laat mijn hart niet verbitterd raken,
door de blindheid van de wereld.
Raak mensen aan Heer, laat ogen open gaan,
Laat mensen weten wat hun ware identiteit is.
Dat zij op U mogen bouwen Here Jezus.
Onze Redder, onze Messias.
Help ons en red Uw kinderen en help ons mensen te bereiken
die bereid zijn te willen horen en zien.
In Uw naam bid ik Here Jezus Christus.
Amen
10.4.13
De weg Jezus
Vanochtend was er een mooie overdenking over hoe Jezus heel duidelijk zegt dat als je een hulpbehoevend persoon geholpen hebt je eigenlijk Hem geholpen hebt. En als je bijvoorbeeld een zwerver in de straat genegeerd hebt, heb je eigenlijk Jezus genegeerd. De spreker zegt dat je hierdoor mensen die je op straat tegen komt heel anders gaat bekijken: 'Stel je voor dat dit Jezus zou zijn!'
Ik moest denken hoe Jezus zegt: 'Ik ben de Weg, ik ben het Leven'. Ineens werdt dit bijna letterlijk duidelijk door de vorige overdenking. Hij is de weg die je mag volgen, met gebeurtenissen en situaties op die weg waar bij je mag handelen zoals Jezus dat zou doen, het Leven leven op de Weg die Hij je wijst dus. Ik had het gisteren met Karlinka er over dat we vaak bezig zijn met onze toekomst: 'wat wil God dat ik doe, wanneer en waar'. Terwijl hij eigenlijk gewoon wil dat wij leven in het nu en Zijn wil proberen te doen in ons leven op weg naar de toekomst.
Dat Jezus' weg maar steeds meer mijn weg wordt en dat ik echt mag Leven!
Ik moest denken hoe Jezus zegt: 'Ik ben de Weg, ik ben het Leven'. Ineens werdt dit bijna letterlijk duidelijk door de vorige overdenking. Hij is de weg die je mag volgen, met gebeurtenissen en situaties op die weg waar bij je mag handelen zoals Jezus dat zou doen, het Leven leven op de Weg die Hij je wijst dus. Ik had het gisteren met Karlinka er over dat we vaak bezig zijn met onze toekomst: 'wat wil God dat ik doe, wanneer en waar'. Terwijl hij eigenlijk gewoon wil dat wij leven in het nu en Zijn wil proberen te doen in ons leven op weg naar de toekomst.
Dat Jezus' weg maar steeds meer mijn weg wordt en dat ik echt mag Leven!
14.2.13
Onzichtbare vlam
"Als onze natuurlijke ervaring (via zintuigen, emoties, verbeeldingskracht) in het herrezen leven verdwijnt, dan verdwijnt zij.....niet als een kaarsvlam die uitgeblazen wordt, maar als een kaarsvlam die onzichtbaar wordt doordat iemand de gordijnen opendoet...en het licht van de volle zon binnenlaat." C.S. Lewis
11.12.12
Ons dopen
Afgelopen zondag, 09 december 2012, zijn Karlinka en ik gedoopt. In onze afgelopen maanden sinds het begin van onze zomervakantie (begin Augustus) is God flink met me aan de slag gegaan en daar Karlinka en Ella zijn daar ook flink in meegezogen. Het mooie is dat Karlinka al eerder Gods roep hoorde en naar kerk wilde en bij een Gospelkoor is gegaan, terwijl ik daar niet echt heel erg op zat te wachten. Het koor en uiteindelijk ook de kerk hebben ook een flink aandeel gehad in mijn Wake up call. En zondag was het dan zo ver... Ik had, toen we bij Cees en Janneke uit onze kerk op bezoek waren, al aangegeven dat we eigenlijk gewoon zo snel mogelijk gedoopt wilden worden. Hij was blij verrast en zei dat hij met Henk, onze leider, zou overleggen. Na wat voorbereidende gesprekken met Henk en Cees was 9 december vastgesteld als datum. Ella mag nog een paar jaartjes wachten voordat zij ook deze keuze mag maken.
De dagen er voor ontstond al een behoorlijke innerlijke opgewondenheid, een gezonde spanning. In de nacht ervoor ervoer ik in gedachten al levensecht de onderdompeling en hoe het zou zijn. 's Ochtends regende het pijpenstelen en de spanning bij Karlinka was erg voelbaar, ik probeerde een moment van verstilling vast te houden, wat deels lukte. Na wat geld gepint te hebben vlakbij de kerk (voor de collecte) gingen we om half tien naar binnen. Met Henk, Cees en nog een paar anderen hebben we een korte bidstond gedaan voor de dienst en onze doop. Daarna gingen we richting zaal. Inmiddels waren mijn pappa en mamma en Karlinka's moeder en Jaap binnengekomen en ook anderen kwamen langzaam aan binnen. Ik was redelijk gespannen geweest vanwege het slechte weer en of de mensen ook daadwerkelijk zouden komen. Het is toch heel wat om mensen uit je familie- en vriendenkring uit te nodigen in een kerk die voor ons zelf ook nog heel vers is en daar even koppie onder te gaan. Ik voelde ook wel spanning vanwege het feit dat o.a. Walter behoorlijk tegen kerk en Jezus is. Hoe zou hij het allemaal vinden. In zijn aard zit veel scepsis, kritische houding en cynisme.
De dienst was heel mooi en Coen, die we de week ervoor al hoorde fluisteren dat hij wellicht een hele band had klaarstaan tijdens onze doopdienst, had dit inderdaad verwezenlijkt. Uniek, aangezien we in de maanden daarvoor alleen keyboard en/of gitaarbegeleiding hadden meegemaakt. De preek ging over "De kracht van de tong" en uiteindelijk mondde dit uit in de kern dat God de gene is die je motor in het leven is.
Het lied voor ons dopen was "De kracht van Uw liefde" en kwam voor ons recht uit de hemel, aangezien de andere liederen voor ons redelijk onbekend waren, terwijl dit voor ons echt een bijzonder lied is. Bij de eerste toon dacht ik al, "het zal toch niet dat lied zijn?", en het was toch zo... We mochten tijdens het lied naar voren komen en de tranen stroomden.
Karlinka en ik mochten beiden vertellen waarom we gedoopt wilden worden en ik vertelde dat aangezien ik lang van stof ben het had opgeschreven, het gene ik later ook weer moest inkorten omdat het ook te lang was gebleken. Mijn tekst was in wezen het begin en eind van "Wil je opstaan en Mij volgen", het lied waarmee God mij heeft aangeraakt. Karlinka had een prachtig verhaal vanuit haar hart verteld, waarna Karlinka eerst en daarna ik gedoopt werden in een nieuw door de kerk aangeschaft bad. De ervaring was geweldig, en de aandacht van kerk, familie en vrienden voor dit moment, maakte onze relatie met Jezus reeeler dan daarvoor. Druipend van het water werden we als gezin in gebed nog gezegend door Henk.
Daarna gingen we ons snel boven omkleden en terwijl ik al hardop voor elkaar dankend tot God de kleren aantrok was de kerk aan het uit gaan. Toen we beneden kwamen, waren de mensen al naar buiten aan het komen. Precies op het goede moment, op de goede plek, kwamen we beneden aan. Een hele rij stond met cadeautjes, brieven, kaarten en teksten om voor te lezen voor ons te wachten. En met alle geduld. Sommigen wilden heel wat kwijt en dat duurde soms best wel even. En toch wachtten iedereen geduldig. Het was een Gods zegen. Helemaal omdat velen ook helemaal niet veel met geloof hadden.
Later hebben we met een behoorlijk groep nog bij ons thuis nagevierd met eten en drinken en soep. Karlinka had cakejes gebakken met een marsepeinen visje er op. 's Middags toen iedereen weg was kwam Liesbeth nog langs met haar drie kinderen, zij was eerder vertrokken na de dienst en wilde toch nog even feliciteren. Ze heeft een moeilijke tijd en we waren eigenlijk zo dankbaar dat ze was langs gekomen dat we haar uitnodigde om mee te eten.
Uiteindelijk was het een dag om nooit meer te vergeten en we danken God voor de bijzondere dag die het is geweest. Er waren mensen als Michel Rigter en Henk Eilander die eigenlijk niet zouden komen en toch geweest zijn. En Ella Gerritsma was helemaal geemotioneerd door de warmte van de kerk en wilde graag vaker langs komen bij Nieuw Leven. Nou, mijn gebed aan God, of Hij iets speciaals wilde doen die ochtend is helemaal uitgekomen! Halleluja Heer!
De dagen er voor ontstond al een behoorlijke innerlijke opgewondenheid, een gezonde spanning. In de nacht ervoor ervoer ik in gedachten al levensecht de onderdompeling en hoe het zou zijn. 's Ochtends regende het pijpenstelen en de spanning bij Karlinka was erg voelbaar, ik probeerde een moment van verstilling vast te houden, wat deels lukte. Na wat geld gepint te hebben vlakbij de kerk (voor de collecte) gingen we om half tien naar binnen. Met Henk, Cees en nog een paar anderen hebben we een korte bidstond gedaan voor de dienst en onze doop. Daarna gingen we richting zaal. Inmiddels waren mijn pappa en mamma en Karlinka's moeder en Jaap binnengekomen en ook anderen kwamen langzaam aan binnen. Ik was redelijk gespannen geweest vanwege het slechte weer en of de mensen ook daadwerkelijk zouden komen. Het is toch heel wat om mensen uit je familie- en vriendenkring uit te nodigen in een kerk die voor ons zelf ook nog heel vers is en daar even koppie onder te gaan. Ik voelde ook wel spanning vanwege het feit dat o.a. Walter behoorlijk tegen kerk en Jezus is. Hoe zou hij het allemaal vinden. In zijn aard zit veel scepsis, kritische houding en cynisme.
De dienst was heel mooi en Coen, die we de week ervoor al hoorde fluisteren dat hij wellicht een hele band had klaarstaan tijdens onze doopdienst, had dit inderdaad verwezenlijkt. Uniek, aangezien we in de maanden daarvoor alleen keyboard en/of gitaarbegeleiding hadden meegemaakt. De preek ging over "De kracht van de tong" en uiteindelijk mondde dit uit in de kern dat God de gene is die je motor in het leven is.
Het lied voor ons dopen was "De kracht van Uw liefde" en kwam voor ons recht uit de hemel, aangezien de andere liederen voor ons redelijk onbekend waren, terwijl dit voor ons echt een bijzonder lied is. Bij de eerste toon dacht ik al, "het zal toch niet dat lied zijn?", en het was toch zo... We mochten tijdens het lied naar voren komen en de tranen stroomden.
Karlinka en ik mochten beiden vertellen waarom we gedoopt wilden worden en ik vertelde dat aangezien ik lang van stof ben het had opgeschreven, het gene ik later ook weer moest inkorten omdat het ook te lang was gebleken. Mijn tekst was in wezen het begin en eind van "Wil je opstaan en Mij volgen", het lied waarmee God mij heeft aangeraakt. Karlinka had een prachtig verhaal vanuit haar hart verteld, waarna Karlinka eerst en daarna ik gedoopt werden in een nieuw door de kerk aangeschaft bad. De ervaring was geweldig, en de aandacht van kerk, familie en vrienden voor dit moment, maakte onze relatie met Jezus reeeler dan daarvoor. Druipend van het water werden we als gezin in gebed nog gezegend door Henk.
Daarna gingen we ons snel boven omkleden en terwijl ik al hardop voor elkaar dankend tot God de kleren aantrok was de kerk aan het uit gaan. Toen we beneden kwamen, waren de mensen al naar buiten aan het komen. Precies op het goede moment, op de goede plek, kwamen we beneden aan. Een hele rij stond met cadeautjes, brieven, kaarten en teksten om voor te lezen voor ons te wachten. En met alle geduld. Sommigen wilden heel wat kwijt en dat duurde soms best wel even. En toch wachtten iedereen geduldig. Het was een Gods zegen. Helemaal omdat velen ook helemaal niet veel met geloof hadden.
Later hebben we met een behoorlijk groep nog bij ons thuis nagevierd met eten en drinken en soep. Karlinka had cakejes gebakken met een marsepeinen visje er op. 's Middags toen iedereen weg was kwam Liesbeth nog langs met haar drie kinderen, zij was eerder vertrokken na de dienst en wilde toch nog even feliciteren. Ze heeft een moeilijke tijd en we waren eigenlijk zo dankbaar dat ze was langs gekomen dat we haar uitnodigde om mee te eten.
Uiteindelijk was het een dag om nooit meer te vergeten en we danken God voor de bijzondere dag die het is geweest. Er waren mensen als Michel Rigter en Henk Eilander die eigenlijk niet zouden komen en toch geweest zijn. En Ella Gerritsma was helemaal geemotioneerd door de warmte van de kerk en wilde graag vaker langs komen bij Nieuw Leven. Nou, mijn gebed aan God, of Hij iets speciaals wilde doen die ochtend is helemaal uitgekomen! Halleluja Heer!
17.3.10
What's up with the floor boards
The tiles move up and down today
It's raining splinters from the ceiling
I hope it's not too late to pray
The cold has found it's way inside
There is no hiding anymore
The fishes flew out of the pond
They're heading for the southern shore
All things are changing it seems
When I want to get ahead
I always seem to fall behind.
When I want to get ahead
I always seem to fall behind.
Time is way too precious now
And there's too much on my mind
I need some inspiration spark
Peaceful feelings yet to find
Walking 'round with melodies
They come and go like memories
Weaving in and weaving out
waiting for a voice to shout
The tiles move up and down today
It's raining splinters from the ceiling
I hope it's not too late to pray
The cold has found it's way inside
There is no hiding anymore
The fishes flew out of the pond
They're heading for the southern shore
All things are changing it seems
When I want to get ahead
I always seem to fall behind.
When I want to get ahead
I always seem to fall behind.
Time is way too precious now
And there's too much on my mind
I need some inspiration spark
Peaceful feelings yet to find
Walking 'round with melodies
They come and go like memories
Weaving in and weaving out
waiting for a voice to shout
29.10.08
Griepje is zo goed als over nu. Nou ja, je kent het wel, 's ochtends nog opstaan met snotterneus, dat zal we nooit meer overgaan.
Maarrrr ik heb nu weer wat nieuws, want ja ik moet natuurlijk wel iets hebben om over te klagen; dat is nu dus VETTE RUGPIJN!!! Ja echt de authentieke, oud-hollandse, kronkelen-op-je-bureaustoel versie van rugpijn. Mijn RSI-klachten zijn onverminderd, maar wordt nu volledig overschaduwd door een zeurende en af en toe snijdende rugpijn, die lekker heen en weer golft van het gebied tussen m'n schouderbladen en m'n onderrug. LACHE MAN! Ik ben op dit moment op m'n werk het drukst met het verstellen van m'n stoel, constant houding veranderen, armen en rug strekken, monitor hoger en lager zetten, verschillende muizen uitproberen en het opblazen van m'n rug luchtkussen. Werken is bijna bijzaak op dit moment. Ik had al wel last maar in 2 weken tijd is het echt heel erg geworden.
Goed, ik sport nu bijna elke dag zo'n 45 minuten. Vroeger was sporten een straf. Nu is het meer een verademing. Daarbij doe ik het met Wii Fit, wat sporten een heel stuk leuker maakt. Het neemt je min of meer bij de hand en het is interactief.
Ik hoop in de komende maanden m'n (rug)spieren goed te trainen met voornamelijk de yoga oefeningen want op dit moment voelt het alsof ik een "Brinta-rug"heb. Slappe pap! Daarnaast moet ik erg op m'n houding letten en meer slaap pakken.
Maar goed, het is geen pretje want als ik 's morgens wakker wordt wil ik eigenlijk niet opstaan. Niet door moeheid, maar door de wetenschap dat, zodra ik opsta, de rugstijfheid die ik dan voel in zeer korte tijd over zal gaan in zeurende/zeikende rugpijn. En als ik nou 54 was zou ik het meer durven accepteren, maar ik ben 34! Ik wil dit soort gezeik niet, laat die ***rug z'n mond houden en gewoon z'n werk doen!
*onzinnig grof woord (rectificatie 2016)*! Da's eigenlijk een beetje de rode draad in deze fase van m'n leven.....hou op met dat gezeik aan m'n hoofd en laat me met rust!.....God, ik wordt toch niet oud of zo?
Maarrrr ik heb nu weer wat nieuws, want ja ik moet natuurlijk wel iets hebben om over te klagen; dat is nu dus VETTE RUGPIJN!!! Ja echt de authentieke, oud-hollandse, kronkelen-op-je-bureaustoel versie van rugpijn. Mijn RSI-klachten zijn onverminderd, maar wordt nu volledig overschaduwd door een zeurende en af en toe snijdende rugpijn, die lekker heen en weer golft van het gebied tussen m'n schouderbladen en m'n onderrug. LACHE MAN! Ik ben op dit moment op m'n werk het drukst met het verstellen van m'n stoel, constant houding veranderen, armen en rug strekken, monitor hoger en lager zetten, verschillende muizen uitproberen en het opblazen van m'n rug luchtkussen. Werken is bijna bijzaak op dit moment. Ik had al wel last maar in 2 weken tijd is het echt heel erg geworden.
Goed, ik sport nu bijna elke dag zo'n 45 minuten. Vroeger was sporten een straf. Nu is het meer een verademing. Daarbij doe ik het met Wii Fit, wat sporten een heel stuk leuker maakt. Het neemt je min of meer bij de hand en het is interactief.
Ik hoop in de komende maanden m'n (rug)spieren goed te trainen met voornamelijk de yoga oefeningen want op dit moment voelt het alsof ik een "Brinta-rug"heb. Slappe pap! Daarnaast moet ik erg op m'n houding letten en meer slaap pakken.
Maar goed, het is geen pretje want als ik 's morgens wakker wordt wil ik eigenlijk niet opstaan. Niet door moeheid, maar door de wetenschap dat, zodra ik opsta, de rugstijfheid die ik dan voel in zeer korte tijd over zal gaan in zeurende/zeikende rugpijn. En als ik nou 54 was zou ik het meer durven accepteren, maar ik ben 34! Ik wil dit soort gezeik niet, laat die ***rug z'n mond houden en gewoon z'n werk doen!
*onzinnig grof woord (rectificatie 2016)*! Da's eigenlijk een beetje de rode draad in deze fase van m'n leven.....hou op met dat gezeik aan m'n hoofd en laat me met rust!.....God, ik wordt toch niet oud of zo?
18.7.08
Ik ben al sinds begin april het haasje. Ik kreeg een VETTE griep. Die begon eerst lekker rustig, maar net toen ik dacht dat ik op zou knappen: PANG! VETTE MEGAGRIEP....met koorts enzo.
Goed uitgeziekt.
Maar daarna dus verkouden geworden, ging na een weekje weer wat beter, plotseling merkte ik dat m'n oortjes dicht gingen zitten, dat ging na een weekje weer wat beter, daarna ging het weer minder (weer verkoudener), ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger,ondertussen Karlinka last van ongelofelijke vermoeidheden, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ik was m'n verkoudheid al weer een beetje vergeten........zucht....daarna werd het weer erger......en nu is het half juli (geweest) en ik voel me *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)*...pardon cutter dan ooit. Ik spoel me het apelazerus aan zout water...in m'n neus...en in een week tijd zijn daar zo'n 5 Lidl-frisdrankflessen (leuk ter vergelijking, die zijn namelijk ECHT groot) aan snot uitgekomen. En het helpt geen *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)* ....eeeh sorry cut!
Morgen EEEEEEINDELIJK naar de dokter, maar ik ben zo bang dat ie weer ongeinteresseerd een antibiotica-kuur gaat uitschrijven en dat dat gewoon weinig uit gaat halen.
Ik wil niet negatief lijken maar zo hardnekkig als deze verkoudheid/griep/virus/voor-bij-achterholteontsteking is heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik hoop echt dat ik me binnenkort beter voel. (Maar wat als ik nou in de bush bush had gewoond?)
Goed uitgeziekt.
Maar daarna dus verkouden geworden, ging na een weekje weer wat beter, plotseling merkte ik dat m'n oortjes dicht gingen zitten, dat ging na een weekje weer wat beter, daarna ging het weer minder (weer verkoudener), ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger,ondertussen Karlinka last van ongelofelijke vermoeidheden, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ik was m'n verkoudheid al weer een beetje vergeten........zucht....daarna werd het weer erger......en nu is het half juli (geweest) en ik voel me *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)*...pardon cutter dan ooit. Ik spoel me het apelazerus aan zout water...in m'n neus...en in een week tijd zijn daar zo'n 5 Lidl-frisdrankflessen (leuk ter vergelijking, die zijn namelijk ECHT groot) aan snot uitgekomen. En het helpt geen *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)* ....eeeh sorry cut!
Morgen EEEEEEINDELIJK naar de dokter, maar ik ben zo bang dat ie weer ongeinteresseerd een antibiotica-kuur gaat uitschrijven en dat dat gewoon weinig uit gaat halen.
Ik wil niet negatief lijken maar zo hardnekkig als deze verkoudheid/griep/virus/voor-bij-achterholteontsteking is heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik hoop echt dat ik me binnenkort beter voel. (Maar wat als ik nou in de bush bush had gewoond?)
Ik ben al sinds begin april het haasje. Ik kreeg een VETTE griep. Die begon eerst lekker rustig, maar net toen ik dacht dat ik op zou knappen: PANG! VETTE MEGAGRIEP....met koorts enzo.
Goed uitgeziekt.
Maar daarna dus verkouden geworden, ging na een weekje weer wat beter, plotseling merkte ik dat m'n oortjes dicht gingen zitten, dat ging na een weekje weer wat beter, daarna ging het weer minder (weer verkoudener), ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger,ondertussen Karlinka last van ongelofelijke vermoeidheden, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ik was m'n verkoudheid al weer een beetje vergeten........zucht....daarna werd het weer erger......en nu is het half juli (geweest) en ik voel me *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)*...pardon cutter dan ooit. Ik spoel me het apelazerus aan zout water...in m'n neus...en in een week tijd zijn daar zo'n 5 Lidl-frisdrankflessen (leuk ter vergelijking, die zijn namelijk ECHT groot) aan snot uitgekomen. En het helpt geen *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)* ....eeeh sorry cut!
Morgen EEEEEEINDELIJK naar de dokter, maar ik ben zo bang dat ie weer ongeinteresseerd een antibiotica-kuur gaat uitschrijven en dat dat gewoon weinig uit gaat halen.
Ik wil niet negatief lijken maar zo hardnekkig als deze verkoudheid/griep/virus/voor-bij-achterholteontsteking is heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik hoop echt dat ik me binnenkort beter voel. (Maar wat als ik nou in de bush bush had gewoond?)
Goed uitgeziekt.
Maar daarna dus verkouden geworden, ging na een weekje weer wat beter, plotseling merkte ik dat m'n oortjes dicht gingen zitten, dat ging na een weekje weer wat beter, daarna ging het weer minder (weer verkoudener), ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger,ondertussen Karlinka last van ongelofelijke vermoeidheden, ging na een weekje weer wat beter, daarna werd het weer erger, ik was m'n verkoudheid al weer een beetje vergeten........zucht....daarna werd het weer erger......en nu is het half juli (geweest) en ik voel me *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)*...pardon cutter dan ooit. Ik spoel me het apelazerus aan zout water...in m'n neus...en in een week tijd zijn daar zo'n 5 Lidl-frisdrankflessen (leuk ter vergelijking, die zijn namelijk ECHT groot) aan snot uitgekomen. En het helpt geen *onzinnig grof woord (rectificatie 2016)* ....eeeh sorry cut!
Morgen EEEEEEINDELIJK naar de dokter, maar ik ben zo bang dat ie weer ongeinteresseerd een antibiotica-kuur gaat uitschrijven en dat dat gewoon weinig uit gaat halen.
Ik wil niet negatief lijken maar zo hardnekkig als deze verkoudheid/griep/virus/voor-bij-achterholteontsteking is heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik hoop echt dat ik me binnenkort beter voel. (Maar wat als ik nou in de bush bush had gewoond?)
Abonneren op:
Posts (Atom)